De verschijning van mijn nieuwe roman begon met een intieme lancering in de ijssalon aan de West Kruiskade 60 in Rotterdam. Op 5 november om 15.00 uur. Dat de hoofdpersoon van ijs houdt is zo autobiografisch als het maar kan. In zekere zin staat het boek stijf van het ijs.
Ik had een stuk of vijftien direct betrokkenen bij het boek uitgenodigd. Om te beginnen de vrouwen die bij het maken van het boek hadden mee geholpen: Loes Sikkes (lay out), Francien Vershulst (ontwerp cover), Zita Duson (tekstcorrectie) en de digitale adviseurs Gigi Schuiten en Jojanneke van den Bosch.
Dan de personen die in het boek figureren: Gabriëlle Kok. In Tijdverdrijf vertolkt zij de rol van de lezer. Zij is de tweede hoofdpersoon en reageert in dialogen op wat de schrijver, Peter Wallmann, schrijft. Lies van Dalen is psycholoog en zij adviseerde over het bezoek van de hoofdpersoon aan een therapeut (Deel 3 van hoofdstuk III). Zenja Morozov is in het echt mijn Russische vriend. In de roman is hij ook bewoner van de volkstuin en zijn eigen eiland in de buurt van de tuin speelt een niet onbelangrijke rol in het verhaal. En Gies van der Kamp van atelier Sjoerd Didden had een handje geholpen bij de wens van de auteur in het boek om te veranderen in een jongere Duitse schrijver.
Tenslotte ontvingen mijn vrouw en mijn dochter een invitatie, plus een paar journalisten die misschien hun licht over Tijdverdrijf laten schijnen en niet te vergeten uitgever Hans, die alleen de helft van mijn roman wilde uitgeven en daarom voor mijn elders uitgegeven boek zal moeten betalen. Van de uitgenodigde vrienden en vriendinnen kwamen er tien opdagen. Die kregen het boek, een oliebol en ijs of koffie.
Rond kwart over drie belde Gabriëlle Kok, die in de roman Eva heet, bij wijze van verrassing uit Sri Lanka. Ik drukte een knop op mijn mobile in om haar stem goed hoorbaar te maken en op mijn laptop toonde ik een foto van haar en mij. Gabriëlle vertelde kort over haar belangrijke aandeel in het verhaal en wenste ons veel plezier. Daarop liet ik een aantal hilarische foto’s van de metamorfose van Peter Wallmann zien. (zie foto en lees hoofdstuk I, deel 13 en 16).
Ik signeerde de boeken en zei benieuwd te zijn naar het oordeel over de inhoud. Interessante reacties zullen op deze site te lezen zijn.
Ik geloof dat ik de enige was die van een portie ijs met slagroom heeft genoten, terwijl Gies deed zich te goed aan een slagroomwafel. Daarna verkasten we naar café Marseille om te borrelen, te kletsen en te lachen en om half elf zaten we nog steeds te borrelen, te kletsen en te lachen.
Waar een boek al niet goed voor is.
